Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

Երեք տարբեր սցենարներ Սիրիայի համար` ըստ Անկարայի

Երեք տարբեր սցենարներ Սիրիայի համար` ըստ Անկարայի
08.01.2019 | 10:09

Սիրիայի հյուսիսում ամերիկացիների հեռանալուց հետո իրադարձությունները կարող են զարգանալ 3 տարբեր սցենարներով:
Առաջինը` համակարգումը կարող է իրականացվել ԱՄՆ-ի և Թուրքիայի ու ՌԴ-ի միջև: Դա առավել նախընտրելի տարբերակ է Թուրքիայի համար: ԱՄՆ-ը կհեռանա ու ԱՄՆ-ի թողած բազաներ ու տարածքներ կմտնեն թուրքական զորքերը: Այդպես և բախումների ռիսկը կնվազի, և կոնֆլիկտի տարածման հավանականությունը` պատահական միջադեպի պատճառով: Բայց այդ համակարգմանը պետք է համոզել մյուս երկրներին: Հատկապես ՌԴ-ի համար դա այնքան էլ ցանկալի իրավիճակ չէ: Ավելին` նույնիսկ ԱՄՆ-ի հետ նման կոնսենսուս ստանալը հեշտ չէ: Լուրջ կասկածներ կան, որ Թրամփը հետևողական կլինի իր քաղաքականության մեջ: Նույնիսկ եթե Թրամփը ցանկանա, կարող է հարկադրված լինել մշտապես պայքարել այդ տարբերակի հակառակորդների հետ իր իստեբլիշմենտում: Այդ պայմաններում լուրջ դժվարություններ կստեղծվեն նույնիսկ երկկողմ համակարգման մեջ, երրորդ կողմին չհասած: Բայց սխալ է պնդել, որ դա անիրականանալի է: Նույն տրամաբանությամբ` կոնսենսուսը Իդլիբի հարցում ու Սիրիայից հեռանալու Թրամփի որոշումը նույնպես հեշտ գործ չէր: Բայց Թուրքիան կարողացավ համոզել ընդդիմախոսներին երկու դեպքում էլ: Դա կարող է շարունակվել: Եթե Թրամփը հավատա, որ կստանա իր հաջողության պատմությունը, իսկ Պուտինը տեսնի, որ դուրս չի մղվում ու օգուտ է ստանալու կոնսենսուսից, կարող է ստացվել:


Երկրորդ սցենարով` չնայած ԱՄՆ-Թուրքիա համակարգմանը, Ռուսաստանը կարող է չմիանալ այդ փոխգործակցությանը: Դա նվազ նախընտրելի սցենար է Թուրքիայի համար, բայց իրականացման բարձր շանսեր ունի: Պուտինը անհանգստացած է: Առաջին հերթին պետք է նրա կասկածները փարատել: Բայց այդ կասկածները ամեն քայլով կարող են վերականգնվել: Ցավոտ գործընթաց է սկսվելու: Այդ իրավիճակում Սիրիայի հյուսիսում Ռուսաստանի ու Թուրքիայի միջև մրցակցության հավանականություն կա: Լավ կլինի, եթե Թուրքիան պատրաստ է իրադարձությունների այդօրինակ զարգացմանը: Համակարգման շրջանակներում, որ կառուցված է ԱՄՆ-ի հետ, նրա ազատած տարածքներում պետք է վերահսկողության տակ վերցնել հյուսիսային շրջանները: Այդ ընթացքում Ռուսաստանը կարող է հարավից բերել Ասադի ուժերը: Բայց դա էլ անկառավարելի գործընթաց չէ: Թուրքիայի ռազմավարական գերակայությունը իր սահմանների մոտ «Դեմոկրատական միություն» (PYD) կուսակցության գոյությունը կասեցնելն է: Քանի դեռ Թուրքիան զբաղվելու է այդ գործով, Ռուսաստանի հետ որևէ թեժ կոնֆլիկտի մեջ չի մտնի: Ռուսաստանը կարող է ցանկանալ այնպիսի իրավիճակ ստեղծել, ինչպիսին Թել Ռիֆատում էր: Դա տագնապահարույց է, բայց լուրջ վտանգ չէ ռազմավարական տեսակետից:


Երրորդ սցենարը ԱՄՆ-ի հեռանալն է Սիրիայից առանց համակարգման ձևավորման: Դա ամենատհաճ սցենարն է: Թեպետ սակավ հավանական է, բայց իրադարձությունների ընթացքը կարող է դրան հանգեցնել: Եվ ԱՄՆ-ը, և ՌԴ-ն կարող են այդ գործընթացը շահագործել, որ վտանգավոր է ցանկացած փուլում, ներառյալ Թուրքիայի գործողությունը: Բայց ոչ մի իրավիճակ ավելի վատ չի լինի PYD –ի ներկայությունից` ԱՄՆ-ի պաշտպանության տակ: Այս սցենարն էլ անհույս չէ: Որոշ օրինակներով տեսել ենք, որ Թուրքիան ի վիճակի է համոզել Ռուսաստանին նաև այդ գոտում: Հատկապես գործողությունները, որ նախապես կսկսվեն ու կանցկացվեն կոալիցիայի հովանու տակ, թույլ կտան ժամանակ շահել ու զսպել Ռուսաստանին: Եթե իրադարձությունները զարգանան երրորդ սցենարով, ամեն քայլը նորից պետք է ծրագրել: Սիրիական պատերազմը նորից կսկսվի, մարտի դաշտում կորոշվեն գոտիները:
Լավ կլինի, եթե առաջին սցենարը իրականանա, բայց Թուրքիան պետք է պատրաստ լինի հատկապես երկրորդին:
Հասան Բասրի Յալչին, Sabah, Թուրքիա


Հ.Գ. Ի՞նչ է պատրաստվում անել Անկարան: Փաստացի` մասնատել Սիրիան, թեպետ Էրդողանը պարբերաբար հայտարարում է, որ հարգում է Սիրիայի տարածքային ամբողջականությունը: Նախ` ահաբեկիչների դեմ պայքարի անվան տակ ոչնչացնել PYD-ը, ապա PYD-ի վերացման անվան տակ` իր զորքերը տեղակայել Սիրիայի հյուսիսային սահմանների երկայնքով ու թուրքական ռազմաբազաներ ստեղծել, այսինքն` տարածքներում, որոնց մակերեսը կորոշվի պատերազմով, հաստատել թուրքական վերահսկողություն ու բացառել սիրիական իշխանության ներկայությունը: Ի՞նչ է առաջարկելու Մոսկվային համաձայնության դիմաց Էրդողանը: Նույնը անել Լաթաքիայի ու Հմեյմիմ ռազմաբազայի շրջակայքում` հաստատել իր վերահսկողությունը և մշտական ելք ունենալ Միջերկրական ծով: Ի տարբերություն Էրդողանի, որ հաջորդ քայլով այդ տարածքներում վերաբնակեցնելու է թուրքերին, Պուտինը սիրիական տարածքները ռուսներով վերաբնակեցնելու ծրագիր չունի, նա Ասադի հետ պայմանագրով հանգիստ կարող է նույն իրավիճակը ստանալ, և Էրդողանը դա գիտի: Ուստի բացի ռազմական ծրագրերից` նա ամեն ինչ անելու է, որ Ասադը ընտրություններում կորցնի իշխանությունը և իշխանության գան ընդդիմադիր ուժերը, որ Թուրքիայի վերահսկողության տակ են: Դա գիտի նաև Պուտինը:

Փաստացի` Դոնալդ Թրամփը ԱՄՆ զորքերը դուրս է բերում Սիրիայից` նպատակակետ ունենալով ռուս-թուրքական առճակատումը: Նա լավ գիտի Էրդողանի արկածախնդիր բնավորությունը և գիտի, որ Պուտինը ներել չգիտի: Հատկապես դավաճանությունը: Եթե Թրամփը իր բոլոր ծրագրերը կառուցում է Թեհրանին Սիրիայից դուրս մղելու հաշվարկով, տարօրինակ է, որ Իրանի հետ հակաահաբեկչական Թուրքիա-Ռուսաստան-Իրան ալյանսում գտնվող Էրդողանը ևս հաշվից դուրս է գրել Թեհրանին: Կհամաձայնի՞ Հասան Ռուհանին այդ դասավորությանը: Հազիվ թե: Իսկ ամենատարօրինակը, որ թուրքական 3 սցենարներն էլ այնպես են կառուցված, ասես Սիրիայում չկա իշխանություն և ալլահի կամքով` Էրդողանը պիտի որոշի` ի՞նչ, որտե՞ղ ու ե՞րբ անեն սիրիացիները: Սա 3 սցենարների ամենախոցելի կողմն է, որ երեքն էլ դարձնում է անգործունակ: Բայց բոլոր դեպքերում հանգեցնում է պատերազմի վերսկսման: Իսկ ամենահետաքրքիրը` Fox News հեռուստաալիքի եթերում Փրամփն ասել է. «Մենք դուրս ենք գալիս Սիրիայից, մենք այնտեղից դուրս կբերենք մեր զորքերը, սակայն ես երբեք չեմ ասել, որ դա կարվի հնարավորինս արագ: Մենք դուրս կգանք Սիրիայից, սակայն այնպես կանենք, որ դա վերջնական չլինի, քանի դեռ «Իսլամական պետությունը» չի վախճախվել»:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3573

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ